Met nog een wedstrijd op het programma voor de interlandbreak was het doel voor Feyenoord in Stadion Gelredome duidelijk: een goed resultaat halen waardoor het tot dusver uitstekende tweede blok van het seizoen in stijl zou worden afgesloten.

Alle goede intenties ten spijt, Feyenoord verscheen allesbehalve scherp aan de aftrap. Wellicht dat de vermoeidheid na alle inspanningen van de laatste weken en met name afgelopen donderdag daarin een rol speelden, maar de ploeg leek er met het hoofd niet helemaal bij en kwam verdiend op achterstand. Lois Openda snoepte Senesi de bal af en omspeelde Justin Bijlow: 1-0. Tot overmaat van ramp leek de Argentijn zich bij dat moment ook te blesseren, waardoor hij de wedstrijd al binnen een half uur moest staken.

Juist in een fase waarin Feyenoord blij mocht zijn dat Vitesse de voorsprong niet uitbreidde, kwam het uit het niets langszij. Marcus Pedersen zette vanaf rechts met links voor en stelde Guus Til in staat binnen te koppen, waarmee de middenvelder alweer zijn zesde competitiedoelpunt van het seizoen maakte.

Daar had enkele minuten later nummer zeven bij moeten komen, maar oog in oog met doelman Jeroen Houwen kreeg Til de bal niet tegen de touwen. Minstens net zo groot was kort ervoor de kopkans voor Bryan Linssen op aangeven van Luis Sinisterra, waardoor Feyenoord ondanks de stroeve start met een voorsprong aan de thee had moeten gaan.

In plaats daarvan stond het na 27 seconden (!) in de tweede helft 2-1 voor Vitesse. Een doelpunt dat Feyenoord vooral zichzelf mocht aanrekenen – met name centraal achterin zag het er niet goed uit – en waarmee de ploeg zich in een wedstrijd tweemaal aan dezelfde steen stootte.

Vanaf dat moment liep Feyenoord eigenlijk alleen nog maar achter de feiten aan. De thuisploeg concentreerde zich op het vasthouden van de voorsprong en zocht bij het ontregelen van de wedstrijd meerdere keren het randje op. Het spel lag zó veel en zo lang stil dat scheidsrechter Serdar Gözübüyük liefst tien minuten blessuretijd bijtelde.

Uiteindelijk duurde de wedstrijd zelfs vijftien minuten langer, omdat Vitesse via Matús Bero en Thomas Buitink nog tegen twee rode kaarten aanliep. Veel had Feyenoord daar niet aan, aangezien er op dat moment al langere tijd nauwelijks nog echt gevoetbald werd. Na afloop bleek uit de statistieken zelfs dat er van de 105 minuten slechts 49 minuten (!) zuivere speeltijd was.

Zo had Feyenoord met de vermoeidheid, het spel van Vitesse en het gebrek aan zuivere speeltijd best wat excuses aan te voeren, maar schoot het toch vooral zichzelf in de voet. De eigen onzorgvuldigheden kostten de ploeg een dure nederlaag en een frustrerend einde van een verder sterke reeks, waardoor het in mineur richting de interlandbreak gaat.