Feyenoord heeft met grote droefenis kennis genomen van het overlijden van Leo Beenhakker. De geboren Rotterdammer, die als trainer grote successen behaalde in zowel binnen- als buitenland, was bij Feyenoord in diverse functies actief en won als hoofdtrainer van de club onder meer de landstitel in 1999. Leo Beenhakker is 82 jaar geworden.
Beenhakker begon al op zeer jonge leeftijd als trainer en zette bij Go Ahead Eagles, BV Veendam en SC Cambuur zijn eerste stappen op dat vlak in de wereld van het profvoetbal. Tussen 1976 en 1978 werkte de markante Beenhakker, die opgroeide in Rotterdam-Zuid op een handvol kilometers van De Kuip, voor het eerst bij Feyenoord, als jeugdtrainer op Varkenoord.
Zijn eerste grote successen boekte Beenhakker echter buiten Rotterdam. Via Ajax, Real Zaragoza, FC Volendam en het Nederlands elftal kwam Beenhakker terecht bij de Spaanse grootmacht Real Madrid, waar hij driemaal achter elkaar de Spaanse landstitel won en voor eeuwig de bijnaam ‘Don Leo’ verdiende.
Na omzwervingen als club- en bondscoach in binnen- en buitenland keerde Beenhakker in 1997 terug bij Feyenoord, de club die hem als rasechte Rotterdammer zo aan het hart lag. Hij was drie jaar achtereen hoofdtrainer in De Kuip, en etste zijn naam in seizoen 1998-1999 voor altijd in de geschiedenisboeken van de club met het behalen van de landstitel.
Beenhakker vergaarde in de bijna vijftig jaar dat hij actief was in het internationale voetbal wereldwijde faam om zijn trainerskwaliteiten en zijn gave om vrijwel overal goed te gedijen. Met zijn typerende, scherpe gevoel voor humor, kenmerkende sigaar die hem vrijwel overal vergezelde en prettige voorliefde voor zelfspot was hij een welkome verschijning langs de velden — zeker in De Kuip.
Beenhakker heeft er nooit een geheim van gemaakt dat de landstitel in ‘zijn’ Rotterdam hem de meeste voldoening gaf. Zo zei hij in de documentaire ‘Kampioenschap op karakter’ – waarin de hoofdrolspelers teruggaan naar de titel van 1999 – daar het volgende over:
‘Feyenoord, dat is uiteraard allemaal begonnen aan de hand van mijn vader. Toen ik op het bordes stond, heb ik het er best moeilijk mee gehad dat die ouwe daar niet bij kon zijn. De Coolsingel mee mogen maken, dat was voor mij de ultieme droom. Zonder diskwalificatie van alle andere keren dat ik met een schaal in mijn handen heb mogen staan, was dit de allermooiste. Daar komt niks meer tussen.’
Feyenoord wenst de naasten van Leo Beenhakker veel sterkte toe met het verlies.
